Wat is rouwen precies en hoe ziet dat er dan uit?
Het korte antwoord is dat dat voor ieder mens anders is. Ieder mens rouwt op zijn/haar manier in het tempo dat daar bij past. Wat ik bij mezelf merk is dat ik het nog vaak heel onwerkelijk vind. Dat ik het eigenlijk niet kan geloven dat mijn zoon er niet meer is. Het leven gaat overal ook gewoon door. Mensen om mij heen doen gewoon wat ze altijd doen. En dat is ook logisch. Hun wereld draait gewoon in het normale tempo door. Dat van mij is heel abrupt volledig anders geworden.
Ik ben op zoek gegaan naar ‘hoe heurt het nou eigenlijk’ een rouwproces.
In theorie kom je daar de volgende fases tegen:
De fases volgens Kübler-Ross (https://nl.wikipedia.org/wiki/Rouwverwerking)
- Ontkenning
- Protest (of boosheid)
- Onderhandelen en vechten
- Depressie
- Aanvaarding
Deze fases dienen zich niet één voor één aan, maar lopen door elkaar heen.
Wat ik mij voor kan stellen is dat een aantal patronen is deze fases in elk rouwproces voorkomen.
Tegelijkertijd is het zo dat ieder mens dit helemaal op zijn eigen manier doet.
Wat mij bijvoorbeeld helpt en rust in mijn hoofd geeft, is schrijven. Door alle gedachten die ik heb op een rijtje te zetten kan ik ze loslaten uit mijn hoofd. Dat is overigens geen garantie voor een goede nachtrust. Het slapen is sinds het overlijden van mijn zoon zeer wisselvallig.
Ik slaap gemiddeld hooguit 3 uur per nacht, ben vaak wakker op de gekste tijden en een paar uur achter elkaar doorslapen lukt al helemaal niet.
Ik probeer ook elke dag een flink stuk te wandelen, even fysiek bezig zijn waardoor het lijf meer ontspant.
Want ook al zit mijn hoofd blijkbaar nog flink in de ontkenning, mijn lijf reageert met pijn, kramp, beurs zijn en noem maar op.
Het lijf weet dus blijkbaar wat er aan hand is, terwijl het hoofd er nog achteraan rent.
Een aantal jaren geleden heb ik de cursus van de biologische natuurwetten gedaan. In de biologische natuurwetten leer je hoe de geest het lichaam aanstuurt. Hier ben ik nog flink op aan het studeren, want dit is echt een hele andere manier van denken en kijken dan we gewend zijn.
Vaak is het namelijk zo dat het lijf in de herstelfase zit als je (fysieke) klachten hebt. Doorgaans behandelen we echter de symptomen omdat we ons niet ziek willen voelen. Het lichaam laat altijd heel duidelijk zien en voelen wat er aan de hand is. Het enige dat we hoeven doen is ernaar luisteren…